عده‌ای خیال کرده‌اند که وقتی ما به تهاجم فرهنگی غرب حمله می‌کنیم، فقط مسئله‌مان این است که یک نفر در خیابان حجابش را درست رعایت نکرده است. مردم بحمدالله حجابشان را رعایت می‌کنند، الا افرادی قلیل، مسأله این‌ها نیست، این فرعی است، اصل قضیه آن است که در داخل خانه هاست و از مجامع جوان‌ها سرچشمه می‌گیرد و دشمنان آنجا دارند کار می‌کنند. آنکه آشکار نیست، آنکه پنهان است، خطر آنجاست، جوان‌های ما شهوت را انداختند دور، راحتی و لذت را انداختند دور، رفتند در میدان مبارزه و توانستند دشمن را به زانو دربیاورند. حالا دشمن دارد از جوان‌های ما انتقامش را می‌گیرد. امنقامش چیست؟ انتقام او این است که جوان‌های ما را به لذات و شهوات سرگرم کند، پول خرج می‌کنند، عکس مبتذل چاپ می‌کنند و مجانی بین جوان‌ها منتشر می‌کنند، ویدئو درست می‌کنند، فیلم‌های مهیج شهوت را مجانی می‌دهند به این و آنکه نگاه کنند، البته یک عده از این طریق پول هم به دست می‌آورند، اما آنهایی که سرمایه گذاری می‌کنند، برای پول سرمایه گذاری نمی‌کنند، می‌توانند آن‌ها را در کشورهای دیگر، آزادانه پخش کنند و پول به دست بیاورند، اینجا می‌خواهند نسل جوان را ضایع و نابود کنند. این هجوم یک مهاجم است، حالا بیننا و بین الله، اگر دستگاه قضایی این کشور، کسی را که چنین فسادی را دارد دامن می‌زند دستگیر کرد، چه مجازاتی برای او مناسب‌تر از همه است؟ کسی که هزاران جوان این مملکت را - جوانان پاک و پاکیزه ما را، بچه‌های معصوم ما را - به وادی فساد و شهوترانی می‌کشاند، مجازاتش چیست؟ به نظر من، این‌ها باید به شدید‌ترین وجه مجازات شوند. (مقام معظم رهبری، 15 اردیبهشت 1372)